Hoe het begon: Hoogvlieger of hemelfietser?

27 dec Hoe het begon: Hoogvlieger of hemelfietser?

Een eigen website, wie droomt daar nou niet van. Op mijn veertigste verjaardag kreeg ik van mijn broer  een kaartje in een envelop. Op de voorkant van de kaart stond een beer die zich achter een boom schuilhield met de tekst erboven: Verstoppen heeft geen zin… De tekst kwam keihard binnen. Ik had de big 4 0 bereikt (of had hij mij bereikt?) en het liefst was ik inderdaad achter een boom gekropen. Ik was nu een vrouw van middelbare leeftijd met rimpeltjes op haar gezicht die, net als de jaarringen bij een boom, mijn leeftijd gemakkelijk lieten raden. Veertig jaar, dan verwachten de mensen dat je iets hebt bereikt.  En natuurlijk had ik mijn leven op de rit, maar er miste nog iets. Iets groots. Alleen wist ik toen nog niet wat.

 In de binnenkant van de kaart had mijn broer het volgende geschreven: Je hebt het allemaal al gezien en meegemaakt (klopt aardig, ik werd tenslotte 40!). Je bent overal al geweest (nou, niet overal, maar ik heb al wel meer dan de helft van de werelddelen bezocht) en je hebt ook alles al (niet helemaal waar, maar ik ben een tevreden mens). Tijd dus voor het ultieme cadeau. Vanaf vandaag ben jij de trotse eigenaar van: www.veravanbeers.nl.

Hoe lang ik met een verwonderd gezicht voor me uit heb zitten staren, weet ik niet, maar het voelde als een eeuwigheid. Mijn eigen URL, een origineel cadeau is het zeker. Maar toen rees de vraag, wat ga ik hiermee doen? Hoe ga ik deze website invullen? Het beestje draagt mijn naam, dus moet het iets zijn dat bij me past.

Vijf jaar later ben ik eruit. Na het pionieren met tekstjes en verhaaltjes besef ik dat ik dit toch wel een erg leuke tijdsbesteding vind. De fantasieën in mijn hoofd zoeken dagelijks een weg naar buiten en lijken alleen vrij te zijn zodra ze een voet op papier of beeldscherm kunnen zetten.

Na het deelnemen aan een aantal schrijfwedstrijden (en het behalen van voorzichtige succesjes) begonnen de eerste kriebels zich te melden. Ik besloot me op te geven voor een thrillermiddag, een schrijfweekend en een uitgeversdag. Ik voelde me als een vis in het water tussen al dat schrijftalent dat door hun enthousiasme mij keer op keer meer inspireerde. Ik leek steeds meer op te gaan in een wereld van fanatiekelingen die allemaal schrijven, net als ik.

Maar tijdens die dagen voelde ik me ook een groentje, een amateur onder de amateurs. Iedere deelnemer om me heen leek zich al gevestigd te hebben op het net, compleet met website, foto’s, verhalen en sommigen zelfs al met hun eerste boek. En opeens werd het me duidelijk. Dit was het stukje dat ik nog miste in mijn leven. Ik wil mijn verhalen delen met de wereld. Ook ik moest de lucht in. Hoogvlieger of hemelfietser? De tijd zal het leren. Maar vijf jaar na mijn veertigste verjaardag besloot ik het cadeau van mijn broer te verzilveren. Vanaf vandaag ben ik de trotse eigenaar van www.veravanbeers.nl, en noem ik mezelf schrijver.

Wil je op de hoogte blijven van nieuwe verhalen, volg me dan op Facebook of Instragram.